Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όμορφα και δύσκολα. Μεγάλωσα στην Αγία Βαρβάρα και τα καλοκαίρια ζούσα στο χωριό που γεννήθηκα έξω από τα Χανιά.
Θυμάμαι έντονα στην εφηβεία μου να παίζω με τις φίλες μου και να μου λένε τα μυστικά τους. Πάντα είχα μια καλή σχέση με τις γυναίκες. Ίσως γιατί έχω 3 αδελφές οπότε μεγάλωσε σε ένα σπίτι με πολλά φουστάνια. Χόμπι μου είναι να τραβάω φωτογραφίες και να μαζεύω αγροτικά μπαστούνια
Με χαρακτηρίζει η ανησυχία για τις λεπτομέρειες. Δεν το λέω θετικά, αρνητικά το λέω. Μπορεί να δώσω πολύ χρόνο και πολύ ενέργεια για κάτι που οι άλλοι θεωρούν λεπτομέρεια.
Στο χώρο που διακρίνομαι είναι εύκολο να υποκύψεις στην λογική αυτά «θέλει ο κόσμος». Και να κάνεις πράγματα για τον μέσο όρο. Ο δημοσιογράφος όμως δεν είναι δημο-σκόπος. Πρέπει να κάνει αυτό που το λέει η συνείδηση του και όχι το πλήθος.
Οργανώνω τον χρόνο μου έτσι ώστε να μην παραμελώ καμία από τις βασικές ανάγκες της ζωής μου. Να δουλεύω, να διαβάζω, να βλέπω φίλους, την οικογένεια μου. Έχω βρει τον τρόπο να διευρύνω τον χρόνο και πολλές φορές νιώθω ότι η μέρα μου έχει 40 ώρες!
Ιδιαίτερη ικανότητα έχω στο να ακούω τον άλλο. Δεν νομίζω όμως ότι όντως είναι μια ιδιαίτερη ικανότητα. Πολλοί άνθρωποι το κάνουν απλώς στην δημοσιογραφία είναι κάτι σπάνιο.
Στόχος μου είναι να είμαι κάθε μέρα δημιουργικός. Να περνάω καλά και να νιώθω ότι έχω φανεί και χρήσιμος. Στους δίπλα μου ή στους απέναντι.
Θα απέτρεπα κάποιον να ασχοληθεί με την δημοσιογραφία αν θέλει απλώς μια δουλειά. Η δημοσιογραφία θέλει αφοσίωση. Είναι περίπου σαν τον στρατιώτη στον πόλεμο. Θα προέτρεπα κάποιον να κυνηγήσει το όνειρο του. Να μην κάνει μετά μερικά χρόνια τον απολογισμό και να λέει «δεν έκανα αυτό – δεν έκανα το άλλο». Κάντο. Επιχείρησε δηλαδή να το κάνεις.
Πρώτα επαγγελματική αποκατάσταση και μετά οικογένεια. Δεν είναι ξεχωριστά κουτάκια. Όπως τα φέρει η ζωή. Πάντως δε μπορείς να είσαι ζωντανός σε μια οικογένεια αν δεν έχεις ένα πεδίο δημιουργίας. Και σίγουρα δε μπορείς να είσαι καλός στη δουλειά σου αν δεν έχεις κάποιους ανθρώπους δίπλα σου. Θα ταξίδευα πάλι στην Κούβα. Πήγαμε πέρυσι την διασχίσαμε από άκρη σε άκρη και γυρίσαμε μια εκπομπή. Θα ήθελα να ξαναπάω. Ξανά με κάμερες αλλά με πιο αργούς ρυθμούς.
Θεωρώ ταμπού να έχεις ταμπού. Ο κόσμος μας πρέπει να απαλλαχθεί από ταμπού και δόγματα. Όταν ολοκληρώνω κάτι σκέφτομαι τον επόμενο προορισμό. Μερικές φορές σκέφτομαι μάλιστα τον επόμενο προορισμό ενώ δεν έχω ολοκληρώσει το «τρέχων» ταξίδι. Είμαι ανυπόμονος. Άλλο ένα ελάττωμα μου.
