Μια ζωή ολόκληρη δούλευα και πλήρωνα για να πάρω τη σύνταξή μου. ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ;
Με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε (καταστροφές, πολέμους, ασθένειες, την ανεργία στο αποκορύφωμα της και πολλά άλλα)αντί να μας δώσουν τουλάχιστον τα δικά μας, τον ιδρώτα μας δηλαδή τη σύνταξη που πληρώσαμε για να πάρουμε, παίρνουν με το έτσι θέλω αυτά που μας έχουν απομείνει. Δεν μιλάει κανένας…Θα μου πείς τα πολλά λόγια και η κάθε λογής αντιδράσεις δεν οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα που θα έπρεπε να απολαμβάνουν οι συνταξιούχοι. Είναι αδιανόητο να πληρώνεις μια ζωή τα ασφαλιστικά ταμεία και στο τέλος αν δεν πεθάνεις και προλάβεις να ζήσεις δε σου δίνουν αυτά που έχεις πληρώσει με τον ιδρώτα σου. Τα βοηθήματα είναι για τους κακομοίρηδες και εμείς εδώ δε ξέρουμε τη κακομοιριά που προσπαθούν να μας φορτώσουν. Φανταστείτε ότι είναι σαν να πηγαίνετε στο super market, σας ξεγελάνε οι ωραίες βιτρίνες, παρασύρεστε, αγοράζετε πολλά προιόντα, πάτε στο ταμείο, πληρώνετε το λογαριασμό και στο τέλος σας λένε ευχαριστούμε πολύ που μας πληρώσατε αλλά δεν σας δίνουμε τίποτα. Κατά τ΄ άλλα εδώ καράβια χάνονται βαρκούλες αρμενίζουν.
Γ.Ρ.
Share on Pinterest
