Λέω να γράψω κάτι ευχάριστο για τις πρώτες βροχούλες και τη δροσούλα που ήρθε μετά τον παρατεταμένο καύσωνα. Να μιλήσω για ωραία πράγματα που ζει ο κόσμος αλλά μετά ανοίγω την πόρτα και βλέπω το τσιμέντο, τη μουντίλα του και την κακομοιριά που έχουν μεταφέρει στον μελαγχολικό κόσμο, που δεν είναι έτσι λόγω εποχής και αναρωτιέμαι τι στο διάολο συμβαίνει εδώ; Που ζούμε; Πιάνω τον εαυτό μου να γράφω σαν δυσλεκτικός τις λέξεις ανάποδα ή με λειψά γράμματα από τα νεύρα μου και να κοκκινίζει το κείμενο από τα λάθη στον κειμενογράφο. Ακούω τα ρεμάλια να μου λένε ότι σε άλλες χώρες πληρώνουν μεγαλύτερη φορολογία και δεν υπάρχει αφορολόγητο και προσπαθώ να σκεφτώ που έχω δει παρόμοιο χάλι. Αναπολώ τη Γερμανία, την Αυστρία, την Πολωνία, την Ιρλανδία, την Τσεχία, την Ιταλία, τη Βουλγαρία, τη Σλοβακία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, όλες τις χώρες που έχω επισκεφθεί αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ πουθενά να υπάρχει αυτό το άναρχο τσιμενταρισμένο τοπίο με τόσο άθλιους δρόμους και τόσο άθλιες υπηρεσίες και ρωτώ τον εαυτό μου μήπως είμαι μαλακ.,.ός πολύ και δεν αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει. Θυμάμαι επίσης, μια εκπομπή που έλεγε ότι οι Σουηδοί πληρώνουν 80% φορολογία αλλά έχουν κεντρική θέρμανση για όλους στις πόλεις, όλες τις παροχές εκπαίδευσης και πρόνοιας δωρεάν και κανένα σπίτι στην Στοκχόλμη δεν απέχει περισσότερο από 500 μέτρα από πάρκο εντός του αστικού ιστού κι ευχαριστώ το θεό που δεν έχω πάει ακόμα να το δω γιατί δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα αν γύριζα, αν.Ψάχνω να βρω το πάρκο να βγω μια βόλτα και βλέπω μόνο τσιμέντο, βρώμα και μαυρίλα. Θέλω να δω τα δέντρα και την πράσινη ανάπτυξη που μας τα ζαλίζουν τόσα χρόνια και δεν βλέπω ούτε θάμνο. Ψάχνω για πεζοδρόμιο να πάω έστω ένα γύρο να ξεσκάσω και δεν βρίσκω τίποτα παρά μόνο κολώνες της ΔΕΗ και σαβούρα τραπεζοκαθισμάτων, όπου αυτό υπάρχει. Αναζητώ τον παράδεισο που περιγράφουν ότι ζούμε και σιχτιρίζω όλη μέρα τον εαυτό μου γιατί δεν τον βλέπω. Ακούω τέλος να λένε ότι η μόνη χώρα που δεν έχει ανοίξει τους λογαριασμούς ελλήνων απατεώνων στην Ελβετία είναι η Ελλάδα. Και ρωτώ και πάλι. Που στο διάολο ζούμε που μας ζητούν να πληρώσουμε το λογαριασμό τόσο ακριβά; Φτάσαμε να μένουμε σε μπουρδελοξενοδοχείο ζευγαράδικο της Αθήνας και να το πληρώνουμε Χίλτον. Αλλά ας μην τσατίζομαι και σας χαλάω τη διάθεση άλλο. Θα μιλήσω λίγο ρομαντικά όπως αρμόζει στην εποχή. «Τι ωραία που μυρίζουν τα σκουπίδια μετά τη βροχή και τι όμορφα που κυλούν στους δρόμους μέσα στα βρώμικα νερά με τη μυρωδιά ψαρίλας που θυμίζουν παραλία βόρβορο.» Κάνουμε μόνιμες διακοπές στην κόλαση του παραδείσου, γιατί και οι παράδεισοι σαν την Ελλάδα έχουν κόλαση, όταν τους κυβερνά ο διάολος, που δεν λέει να τον πάρα και να
τον σηκώσει.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΤΡΙΑΔΗΣ
