Με τα φώτα νυσταγμένα

Πολλά λένε και λένε και λένε και ξαναλένε οι αρμόδιοι συνδικαλιστές πολιτικοί και παρατρεχάμενοι καθυστερώντας συμφέροντα όχι μόνο του κλάδου ή του φτωχού λαού, αλλά ολοκλήρου του έθνους μας. Επιτέλους πότε θα μπορέσουμε να βρούμε τρόπο αντίδρασης ή και λύσεις των διαφόρων σοβαρών εθνικών προβλημάτων μας ανώδυνες για τον λαό; Η απεργία είναι αναμφισβήτητο δικαίωμα των εργαζομένων, όπως και η Πολιτεία αναμφισβήτητα πρέπει να προστατεύσει τα δικαιώματα τους. Ο ένας λοιπόν τραβάει το σχοινί από την μία πλευρά και ο (άλλος από την άλλη, δημιουργώντας ένα τεράστιο χάος στη μέση εις βάρος όλων- μας. Μιλούν για επιστράτευση, κοντράρουν, ρίχνουν τα βάρη ο ένας στον- άλλον. Τα δελτία ειδήσεων στα Μ.Μ.Ε. κατάντησαν αρένες που ο διαιτητής (δημοσιογράφος) προσπαθεί να ηρεμήσει τα πνεύματα και από την άλλη ο λαός που πεινάει, ο παραγωγός που πονάει, ο επαγγελματίας που κλαίει και ο αγανακτισμένος που σημαδεύει, τώρα με το βλέμμα αύριο δεν ξέρω με τι, όλη αυτή την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε σήμερα… Το πιο επικίνδυνο όπλο που υπάρχει στον κόσμο το λένε Φωνή του Λαού, που μοιάζει με την- οργή του Θεού, αλλά και του αγανακτισμένου πολίτη, που δεν θα αντέξει άλλο σε αυτή την κατάσταση.