Αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι. Έτσι μας απάντησε μια κολοσσιαία εταιρεία όταν ζητήσαμε την συμπαράστασή τους σε συγκεκριμένο πρόβλημα που θα έπρεπε όχι μόνο να ικανοποιήσουν αλλά και να αγκαλιάσουν αξιολογώντας τις πραγματικές ανάγκες και όχι τη διαφήμιση της εν λόγω εταιρείας με την χορηγία προϊόντων που θα αναδείκνυαν την καλοσύνη τους. Πρόκειται για την περίπτωση του μέλους μας Ζαχαρία Σάμου που πάσχει από κληρονομική μυοπάθεια και κινείται μόνο με αναπηρικό αμαξίδιο αφού είναι λειτουργικό μόνο το ένα του χέρι με αναπηρία άνω του 80%. Ο Ζαχαρίας Σάμος, μετά από την 5μηνη παραμονή του στο ίδρυμα Αποκατάστασης Αρωγή Λάρισας, μας επισκέφτηκε όλο χαρά και είπε στον Πρόεδρο όταν ζήτησε τη βοήθειά μας: “φίλε Γιώργο περπάτησα, είδα μεγάλη διαφορά και θέλω να ξαναπάω εκεί”. Ο Φορέας μας θέλοντας να ικανοποιήσει το δίκαιο αίτημα του μέλους μας Ζαχαρία Σάμο, εφόσον ο ΕΟΠΥΥ δεν ανανεώνει την περαιτέρω διαμονή του γιατί δεν καλύπτει χρόνιες παθήσεις, έστειλε επιστολή σε μεγάλη εταιρεία που εδρεύει στη Δυτική Αττική ζητώντας την αξιολόγηση με απευθείας επικοινωνία ούτως ώστε ο Ζαχαρίας να συνεχίσει την θεραπεία του προκειμένου να απεγκλωβιστεί και να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και επειδή ο άνθρωπος αυτός ελπίζει ακόμα αλλά και εμείς ότι υπάρχουν άνθρωποι, απευθυνόμαστε προς κάθε κατεύθυνση ακόμα και στην ίδια την Πολιτεία, στον ΕΟΠΥΥ, ή σε όποιον ανθρώπινο παράγοντα μπορεί έστω και κατ’ εξαίρεση να αγκαλιάσει το όνειρο του Ζαχαρία. Ο Ζαχαρίας Σάμος δεν έχει κανένα εισόδημα ή περιουσιακό στοιχείο, ζει στον Δήμο Φυλής, με τον πατέρα του και την αδερφή του η οποία έχει και εκείνη κληρονομική μυοπάθεια και κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, είναι αδύνατον να πληρώνει 1500 ευρώ το μήνα που ζητάει το ίδρυμα τη στιγμή που το επίδομά του είναι ακριβώς τα μισά. Η απάντηση της εταιρείας που απευθυνθήκαμε ήταν:” Κύριε Ρεθυμιωτάκη, σε συνέχεια της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας, μετέφερα το οικονομικό σας αίτημα για οικονομική στήριξη. Στην παρούσα φάση ο οικονομικός προϋπολογισμός για χορηγίες και οικονομική στήριξη στα πλαίσια κοινωνικής υπευθυνότητας έχει κλείσει για το έτος 2014 και δυστυχώς μέχρι τα τέλη του έτους δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό. Ειδικότερα σας ενημερώνω ότι η εταιρεία συνήθως βοηθά χορηγικά μέσα από την δωρεάν διάθεση υλικών. Στη διάθεσή σας για κάθε απορία ή διευκρίνιση”. Η δική μας απάντηση είναι εντελώς διαφορετική: “Εμείς δεν ζητήσαμε με κανένα μας αίτημα οικονομική στήριξη, ούτε μας ενδιαφέρει ο οικονομικός προϋπολογισμός της εταιρείας σας. Δεν είμαστε οι κακομοίρηδες που ζητάμε ελεημοσύνη. Είμαστε οι πραγματικοί δικαιούχοι των προγραμμάτων Ε.Κ.Ε., λειτουργούμε από το 2002 στη Δυτική Αττική και δεν έχουμε γνωρίσαμε το κοινωνικό προφίλ της εταιρείας σας ακόμα. Θα έπρεπε λοιπόν να μη μας μιλάτε για βοήθεια αλλά για μα συνεργασία που θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει χρόνια πριν, έστω και με την δωρεάν διάθεση κάποιων υλικών όπως μας λέτε. Και κάτι ακόμα. Μια σοφή παλιά παροιμία λέει: “όσο ψηλά και αν πετάς, όσο αετός και να ‘σαι, αν δεν κοιτάξεις χαμηλά, ποτέ ψηλά δεν θα’ σαι”. Και ξέρετε γιατί; Γιατί κι εμείς όσο χαμηλά και αν είμαστε, βλέπουμε ψηλά και είμαστε απαραίτητοι, χρήσιμοι και ανήκουμε σε ένα κοινωνικό σύνολο που με όλες μας τις δυνάμεις προσπαθούμε κάθε μέρα να κάνουμε καλύτερο. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι μαζί. Αξίζει για να γίνουμε καλύτεροι..”
