Πόσα καλοκαίρια το ίδιο θέμα: είναι προσβάσιμη η παράλια στα άτομα με αναπηρία; Τι εννοούμε όμως με την λέξη προσβάσιμη, είναι κάτι που ανοίγει ολόκληρο θέμα συζήτησης. Πριν αρκετά χρόνια ενθουσιαστήκαμε όλοι μας με τα πρώτα Seatrac που εμφανίστηκαν δειλά δειλά σε κάποιες παράλιες της χώρας μας. Θυμώσαμε όταν είδαμε κάποιους λουόμενους να μη τα δέχονται στις παραλίες τους, να προσπαθούν να εμποδίσουν την εγκατάσταση τους ή να κάνουν ακόμα και ύπουλες προσπάθειες να τα βγάλουν εκτός λειτουργίας.
Όπως κάθε τι, έτσι και το Seatrac χρειάστηκε τον χρόνο του για να γίνει αποδεκτό. Οι πολίτες κατάλαβαν ως επι το πλείστον, ότι δεν εμποδίζει την παραλία, δεν ενοχλεί την αισθητική τους, ότι είναι απολύτως χρήσιμο για μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού και ίσως το βασικότερο κατά την άποψη μου: ότι οι παραλίες δεν ανήκουν σε κάποιους μόνο αλλά πρέπει να είναι προσβάσιμες προς όλους. Δεν έχει σημασία αν είσαι κάτοικος της περιοχής που έχει στηθεί ένα Seatrac, έχεις τα ίδια δικαιώματα με κάθε επισκέπτη της παραλίας, είτε είναι τουρίστας είτε ζει μόνιμα στην περιοχή.
Ήρθε ο καιρός να μιλήσουμε για το επόμενο μεγάλο βήμα: την καθολική πρόσβαση των Αμεα στις παραλίες, είτε διαθέτουν το σύστημα Seatrac είτε όχι. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την κοινή συνεργασία και συνείδηση των Δήμων της Ελλάδας, των πολιτών και τη στήριξη όσων εκμεταλλεύονται τις παραλίες. Ξανατονίζω πως δεν τους ανήκουν, τις εκμεταλλεύονται προς όφελος τους με αντίτιμο ένα ενοίκιο.
Ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα για όλους μας το καλοκαίρι είναι η χρήση τουαλέτας σε παραλία. Σε όσες δεν υπάρχει οργανωμένος χώρος ή κάποιο beach bar όπως έχουμε συνηθίσει, είναι σχεδόν ανύπαρκτες, ασυντήρητες, βρώμικες και καλοδιατηρημένες. Σε όλα αυτά ας προσθέσουμε ότι το μέγεθος τους δεν είναι σχεδιασμένο για να δέχεται αμαξίδια ή κάποιου άλλου είδους εξοπλισμό. Στις δε οργανωμένες πάλι πιθανότατα να μην υπάρχουν τουαλέτες Αμεα και όταν υπάρχουν οι ιδιοκτήτες σε κοιτάνε με μισό μάτι που θέλεις να κάνεις χρήση τους ή σε αναγκάζουν να αγοράσεις κάτι από το μαγαζί. Ας μην ανοίξω το νομικό κομμάτι της παρανομίας, όπου δεν μπορεί να αρνηθεί σε κάποιον την χρήση της τουαλέτας εκτός αν κρίνει ο ιδιοκτήτης ότι τίθεται θέμα επικινδυνότητας των πελατών ή της επιχείρησης του. Είναι όμως το ανθρώπινο κομμάτι που με ενδιαφέρει: χρήση της τουαλέτας Αμεα θα χρειαστεί να κάνουν οι γονείς σας, οι παππούδες σας, ένας πελάτης με σπασμένο χέρι ή πόδι, κάποιος με αόρατη αναπηρία, μια έγκυος κλπ. Μην περιμένετε να τις χρειαστείτε για εσάς τους ίδιους ώστε να καταλήξετε στην κατασκευή μιας προσβάσιμη και καλοσυντηρημένης τουαλέτας Αμεα.
Το άλλο κομμάτι που εμποδίζει την καθολική πρόσβαση είναι το πάρκινγκ. Γνωρίζω τι συμβαίνει στις δημοφιλής ειδικά παραλίες, δεν ξέρεις που να το παρκάρεις το άτιμο το τετράτροχο που βάσταξε μέσα στον καύσωνα, να σε φέρει μέχρι δίπλα στο κύμα. Αυτό δεν σημαίνει πως ΑΝ υπάρχει χώρος στάθμευσης ειδικά για Αμεα, είναι για σένα που δεν τον έχεις ανάγκη. Το ότι βρίσκεται κοντά στο beach bar που θες να πας είναι για κάποιο λόγο: μικρότερη μετακίνηση για κάποιον που με δυσκολία κινείται ειδικά σε μια παραλία. Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβεις; Στις οργανωμένες παραλίες πρέπει να φροντίσει ο δήμος να υπάρχει σχετική πινακίδα και διαγράμμιση στην άσφαλτο και ίσως μια επίσκεψη της δημοτικής αστυνομίας ανά διαστήματα ώστε να ελέγξει αν το παρκαρισμένο αυτοκίνητο καταλαμβάνει νόμιμα το χώρο. Είναι και ένας κάλος τρόπος για έσοδα και όχι να σταματάτε κάποιους μόνο αργά τη νύχτα για αλκοτέστ. Ο ρόλος της αστυνομίας είναι να κυνηγά κάθε είδους παρανομία, 24ωρες το 24ωρο, παντού και για όλους!
Κατάφερε λοιπόν το άτομο με αναπηρία και βρήκε ποια παραλία έχει Seatrac, έχει και προσβάσιμες τουαλέτες και μπορεί να παρκάρει, τι γίνεται μετά; Εάν ο χώρος στη συγκεκριμένη παραλία δεν έχει ειδικά διαμορφωμένο διάδρομο ώστε να κινηθεί το άτομο, ξεκινούν άλλα προβλήματα. Θα πρέπει να έχει μαζί του βοήθεια και συνοδό, ώστε αν το αμαξίδιο κολλήσει στην άμμο ή τρακάρει και στραβώσει σε τίποτα πέτρες και λακκούβες. Θα πρέπει να υπάρχει ένας διάδρομος που να οδηγεί απευθείας δίπλα στο μηχανισμό, να είναι καλυμμένος με σκέπαστρο ή ομπρέλες και να βρίσκεται σε σημείο που να μπορεί άμεσα να ζητήσει βοήθεια, ιατρικής ή πάσης άλλης φύσεως. Επίσης εάν υπάρχει ναυαγοσώστης να μπορεί αν έχει εύκολη θέαση και πρόσβαση στο συγκεκριμένο σημείο.
Ένας μηχανισμός λοιπόν δεν φέρνει το καλοκαίρι πιο κοντά στα άτομα με αναπηρία και εύχομαι να μην ξανακούσω τη φράση: μα βάλαμε και Seatrac, τι άλλο θέλουν; Είναι σα να βάζεις το μαγιό σου αλλά δεν έρχονται ποτέ να σε πάρουν οι φίλοι σου να πάτε στην παραλία και έχεις μείνει με τα γυαλιά και το αντηλιακό στο μπαλκόνι σου. Αυτό σημαίνει να μην υπάρχει καθολική πρόσβαση σε μια παραλία, δεν αρκεί η θέληση αλλά πρέπει να υπάρχει η διάθεση και από άλλους μηχανισμούς ώστε να απολαύσεις τον ελληνικό καλοκαιρινό ήλιο. Σεβάσου τα άτομα με αναπηρία γιατί μη ξεχνάς: αύριο μπορεί να τα χρειαστείς όλα τα παραπάνω εσύ ή κάποιο δικό σου άτομο, είναι κομμάτι της ζωής μας και η αναπηρία. Καλό καλοκαίρι να έχετε όλοι οι αναγνώστες μας!
Βογιατζής Ηλίας
