Στη χώρα μας σε όλες τις προεκλογικές διαδικασίες το σημαντικότερο ρόλο παίζουν τα σκουπίδια και οι κοινωνικές παροχές. Πίσω από όλα αυτά, κρύβονται μεγάλα συμφέροντα. Κατά περίεργο τρόπο επηρεάζουν την πολιτική και φορτώνουν στην πλάτη του λαού προβλήματα που δεν είναι δυνατόν να ανακαλύψει. Εδώ πρέπει να αναφερθούμε στις μεγάλες συναλλαγές και στις πολύχρονες αποφάσεις και υποσχέσεις για όλους αυτούς που πριν κάτσουν στην καρέκλα ήταν απέναντι και τώρα προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Η μοσχοβολιά της σκατίλας δεν επηρεάζει την συναλλαγή γιατί είναι τόσο τραβηχτική που προσπαθούν με την πρώτη ευκαιρία να την αρπάξουν όλοι. Ένα πράγμα θέλω να μάθω: Ποιος από όλους αυτούς που ασχολήθηκαν με τα σκατά και το πρόβλημα του ΧΥΤΑ και της ΧΩΜΑΤΕΡΗΣ, έκανε αυτά που υποσχέθηκε προεκλογικά και ποιες προεκλογικές υποσχέσεις για κοινωνικές παροχές υλοποιήθηκαν μετά τις εκλογές.
Όλα γίνονται πριν και όλοι δεσμεύονται ότι θα τα κάνουν όλα για να πάρουν την ψήφο. Προσπαθώ να καταλάβω από όλα αυτά που ακούω τι είναι αλήθεια και τι ψέμματα. Γιατί άραγε κατηγορεί ο ένας τον άλλον; Πολλές φορές έχω βρεθεί σε μεγάλα σαλόνια, με ανθρώπους να κοιτάνε από πάνω προς τα κάτω εμάς τους μικρούς και να λένε ότι έρχονται για να μας σώσουν. Τόσο χλιδή και τόσο χρήμα πως βρέθηκε σ’ αυτούς τους ανθρώπους που νομίζουν ότι με το κοστούμι και την γραβάτα θα μας ξεγελάσουν πάλι; Εμένα τα ρούχα μου γιατί είναι μπαλωμένα και λερωμένα; Τι διαφορά μπορεί να έχουμε εμείς οι μικροί από τους μεγάλους; Ποιοι άραγε είναι πιο χρήσιμοι στον κόσμο μας σήμερα; Μας μιλούν για δουλειές αυτοί που κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν δουλέψει ποτέ και το λένε τα κοστούμια τους, η συμπεριφορά και η γραβάτα, λες και τους έχουν φτιάξει από βελούδο. Τα τελευταία χρόνια, αυτοί οι βελούδινοι άνθρωποι χρησιμοποιούν εμάς τους φτωχούς και ταλαιπωρημένους για να δείξουν πόσο καλοί άνθρωποι είναι. Τόσο πολύ καλοσύνη βέβαια δεν αντέχει ο ανθρώπινος οργανισμός και για το λόγο αυτό οι υποσχέσεις και τα ΘΑ είναι μικρής διάρκειας και τελειώνουν το ηλιοβασίλεμα που κλείνουν οι κάλπες. Κανονικά, θα έπρεπε ο απλός λαός να είναι κυρίαρχος, οι άνθρωποι με τα μπαλωμένα ρούχα και τους ρόζους στα χέρια, οι παραγωγικοί δηλαδή όπως ήταν κάποτε οι παππούδες μας που πίστευαν αυτά που έκαναν και μας εξασφάλισαν αυτά που τώρα χάνονται σιγά σιγά στο βωμό του ωχαδερφισμού και της αλληλεγγύης του ψευτικο-πολιτικού μας συστήματος.
